Rozdział I

Czeœć, jestem Martyna Zielińska, mam 13 lat, blond włosy i niebieskie oczy. Moja mama nazywa się Martyna, a tata Robert, oboje z zawodu sš dentystami.
Mój tata pochodzi z Krakowa, a mama wychowała się w domu dziecka w Częstochowie. Ja urodziłam się w Warszawie i mieszkam przy ulicy Czerwonego Krzyża 56/33. Bardzo dobrze znam dziadków ze strony taty, a ze strony mamy nie znam wcale.
Mama chciała znaleŸć swoich rodziców, więc po pewnym czasie wynajęliœmy detektywa, który miał odszukać dziadków. Jednak najpierw mama musiała opowiedzieć całš historie.
Detektyw grzecznie poprosił:
- Czy może pani opowiedzieć mi wszystko od poczštku?
Mama zgodziła się i zaczęła mówić:
- Drogi panie detektywie - powiedziała - gdy miałam 8 lat, wychowawczynie opowiedziały mi, jak zaczšł się mój pobyt w domu dziecka.
- Czy możemy przejœć do rzeczy, bardzo się spieszę mam jeszcze kilku klientów?
- Więc dobrze, znaleziono mnie pod drzwiami. Na szyi miałam zawieszonš karteczkę z imieniem, nazwiskiem i innymi danymi osobowymi, które nie zdradzałyby moich rodziców. Nazwisko było rozmazane, panie z domu dziecka głowiły się trzy dni i w końcu wyczytały, że nazwisko brzmi Kowalewska. W wieku 20 lat znalazłam sobie pracę i poznałam mojego kochanego Roberta. No, a resztę można sobie dokończyć.
- A czy nikt nie chciał pani adoptować? - zapytał detektyw delikatniejszym głosem.
- Znaczy się było dużo rodzin, ale ja nie chciałam - odpowiedziała mama.
- Ja - powiedział detektyw - muszę już lecieć, jak coœ znajdę, to zadzwonię.
Minęły dwa tygodnie i mama miała coraz mniejsze nadzieje. Nie wiedziała, czy detektyw odnajdzie jej rodziców czy nie.
Około godziny 1630 mama krzštała się po kuchni, robišc obiad. Zasiedliœmy do stołu. Po chwili zadzwonił telefon.
- Halo, kto mówi? - zapytałam.
Jednak nikt nie odpowiedział.
- Halo, słucham, kto mówi? - zapytałam już trochę nerwowo.
Połšczenie nagle się przerwało.
- Kto dzwonił, kochanie? - zapytała mama.
- Nie wiem - odpowiedziałam - połšczenie zostało przerwane.
- Bardzo dziwna sytuacja - powiedziała, zastanawiajšc się, mama.
Po chwili telefon zadzwonił ponownie. Tym razem to ona odebrała.
- Halo, słucham? - zapytała mama.
- Czy mam przyjemnoœć rozmawiać z paniš Martynš ?- zapytał grzecznie mężczyzna - przepraszam, że połšczenie zostało przerwane. Niechcšcy nacisnšłem jakiœ klawisz.
- Przepraszam, a kto mówi?- zapytała mama.
Nie usłyszałam odpowiedzi, bo mama kazała mi wyjœć.
Siedziałam w dużym pokoju chyba 10 minut, jednak mama w końcu przyszła i zawołała tatę.
- Moi drodzy - zaczęła - mam dla was dwie wiadomoœci, od której zaczšć? - zapytała
- Od tej pierwszej - prędko odpowiedziałam, aby uprzedzić tatę.
- No więc dobrze, pierwsza wiadomoœć to ta, że detektyw znalazł moich rodziców, a druga, że na nazwisko mam Kowalska, a nie Kowalewska.
- A kiedy jedziemy odwiedzić dziadków? - zapytałam.
- W tę sobotę - oznajmiła nam mama z uœmiechem na twarzy.
Bardzo się ucieszyłam i od razu zapytałam:
- Gdzie dziadkowie mieszkajš?
- W Koziej Bródce niedaleko Radomia.
- A jak się nazywajš dziadkowie?
- Na nazwisko maja Kowalscy, a na imię Zosia i Tadeusz.
- O której wyjeżdżamy? - zapytałam niecierpliwie.
- Musimy to jeszcze omówić z tatš - -odpowiedziała mama.
- Wyjeżdżamy o 900 - powiedział tata bez zastanowienia i bez konsultacji z mamš.
W końcu nadeszła sobota, tak długo oczekiwana przeze mnie. Punktualnie o 900 wyjechaliœmy. Droga była długa. Przez cały czas nie mogłam się doczekać spotkania z nowymi dziadkami. Co chwilę pytałam rodziców:
- Za ile dojedziemy?
- Już niedługo - za każdym razem tak samo odpowiadali.
Po pół godziny dojechaliœmy.

CDN........
*PAULINA*